آشنایی با شنوایی سنجی و انواع سمعک

گردآورنده : حسین بهاروندی

 

 

گوش

مقدمه

گوشهای ما مسئول دو حس حیاتی اما کاملا متفاوت هستند: شنوایی و تعادل. صداهای تشخیص داده شده از طریق گوشها ، اطلاعات اساسی را درباره محیط خارجی به ما می‌دهند و به ما اجازه می‌دهند با روشهای پیچیده‌ای چون گفتار و موسیقی ارتباط برقرار کنیم. علاوه بر این گوشها در حس تعادل ما نیز سهم دارند. درک ناخود آگاه وضعیت بدن در فضا به ما اجازه می‌دهد تا بایستیم و حرکت کنیم بدون آنکه زمین بخوریم.

گوش دارای اندامهای مجزای شنوایی و تعادل است که صداهای دنیای اطرافمان و اطلاعات درونی درباره وضعیت و حرکتمان را تشخیص می‌دهد. ساختمانهای حسی داخل گوش ، اشکال متفاوت اطلاعات را به صورت ایمپالسهای عصبی برگردانده تا از طریق اعصاب به قسمتهای مختلف مغز ، جایی که اطلاعات تجزیه و تحلیل می‌شوند، فرستاده شوند. توانایی ما در تفسیر اصوات و استفاده از اطلاعات ، درباره تعادل در زمان نوزادی و کودکی شکل می‌گیرد.

 

کیفیت صوت

در واقع صوت ارتعاش مولکولها در هوای اطراف ماست. درجه بلندی (Pitch) یک صدا (میزان بم یا زیر بودن) ویژگی‌ای از امواج صوت می‌باشد که فرکانس (تواتر) نامیده می‌شود. فرکانس تعداد ارتعاش در هر ثانیه است و در واحدهایی به نام Hertz سنجیده می‌شود. هر چقدر فرکانس بالاتر باشد صدا زیرتر است. شدت و قدرت یک صدا به نیروی امواج صوتی بستگی دارد که در واحدهایی به نام دسی بل (Decibel) اندازه‌گیری می‌شود . با هر ١٠ دسی بل افزایش در قدرت صدایی به بلندی دو برابر شنیده می‌شود، بنابراین صدایی با ٩٠ دسی بل دو برابر قویتر از صدایی با ٨٠ دسی بل است.

مکالمه بطور معمول در حدود ٦٠ دسی بل است صدایی تقریبی ترافیک معمولا در حدود ٨٠ دسی بل می‌باشد. قرار گرفتن در معرض صدای بالاتر از ١٢٠ دسی بل حتی برای مدتی کوتاه می‌تواند به شنوایی ما آسیب برساند.میزان توانایی ما در تجزیه صداهای مرکب مثل موسیقی و اینکه یک صدا چقدر بلند باشد تا قادر به شنیدن آن باشیم با یکدیگر متفاوت است. گوش انسان بطور معمول قادر است صداهایی با فرکانسهای بین ٢٠٠٠٠ - ٣٠ هرتز را تشخیص دهد، اما توانایی شنیدن صداهای فرکانس بالا با افزایش سن ، کاهش می‌یابد. حیواناتی مثل خفاش (bat) و سگ می‌توانند صداهایی با فرکانس های بالاتر از حد طبیعی شنوایی انسان را بشنوند.

 

تعادل و حرکت

در تعادل و حرکت گوشها دارای این عملکرد هستند: آگاهی از موقعیت سر و تشخیص چرخش و حرکت سردر تمامی جهات. مغز اطلاعات گوشها را با اطلاعات حاصل از گیرنده‌های موقعیت در عضلات ، تاندونها و مفاصل و اطلاعات بینایی بدست آمده از چشمها ترکیب می‌کند. ترکیب این اطلاعات باهم ما را قادر می‌سازد تا بدون از دست دادن تعادل در جهات مختلف حرکت کنیم. گوش از سه قسمت خارجی ، میانی و داخلی ساخته شده است. گوش خارجی دارای لاله گوش و مجرا می‌باشد. این لوله پر از هوا به پرده گوش منتهی می‌شود که در پاسخ به صدا مرتعش می‌شود.

پشت پرده گوش ، گوش میانی قرار دارد که از هوا پر شده و دارای سه استخوان ظریف می‌باشد که استخوانهای شنوایی نامیده می‌شوند. چکشی(malleus) ، سندانی (incus) و رکابی (stapes). این استخوانها ارتعاش پرده را به غشا دریچه بیضی که جدا کننده گوش میانی از گوش داخلی است ، منتقل می کنند. در گوش داخلی که پر از مایع می‌باشد حلزون قرار دارد که دارای گیرنده حسی برای شنوایی و ساختمانهای دیگری برای حرکت و تعادل است.

مکانیسم شنوایی

توانایی شنوایی به یک سری وقایع پیچیده در گوش بستگی دارد. امواج صوتی در هوا از طریق ساختمانهایی به گیرنده شنوایی منتقل می‌شوند. این گیرنده اندام کورتی نام داشته و در گوش داخلی قرار گرفته است. داخل اندام کورتی ، ارتعاشات فیزیکی بوسیله سلولهای مویی (hair cells) حسی تشخیص داده می‌شود و این سلولها با تولید سیگنالهای الکتریکی پاسخ می‌دهند. اعصاب این سیگنالها را به مغز منتقل می‌کنند و در آنجا این سیگنالها تفسیر می‌شوند . فرکانسهای مختلف صوتی سلولهای مویی را در قسمتهای مختلف اندام کورتی تحریک کرده و باعث درک اصواتی مثل موسیقی و مکالمه می‌شوند. صدا در نواحی شنوایی دو طرفه مغز پردازش می‌شود. اما صحبت بیشتر در طرف چپ مغز تفسیر می‌شود.

 

حس تعادل

توانایی ایستادن صاف و راه رفتن بدون آنکه بیفتیم به حس تعادل ما بستگی دارد. ساختمانهایی در گوش داخلی مثل دستگاه وسیتبولار (دهلیزی) شناخته شده‌اند که با تعیین وضعیت و حرکت سر در ایجاد تعادل نقش دارند. دستگاه وستیبولار از سه مجرای نیم دایره و دو دهلیز ساخته شده است. حرکت سر بوسیله سلولهای مویی در ساختمانهایی در مجاری نیم دایره که کریستا (cristae) نامیده می‌شوند و دو ساختمان در دهلیز که ماکولا (maculae) نامیده می‌شوند تشخیص داده می‌شود. حرکات چرخشی سر بوسیله کریستا که در مجاری نیم دایره قرار دارند تشخیص داده می‌شوند. بنابراین حرکت سر در هر جهتی بوسیله حداقل یک مجرا تشخیص داده می‌شود. این اطلاعات باعث حفظ تعادل و ثبات بینایی هنگام حرکت سر می‌شود.

حرکت خطی و وضعیت ایستا(ساکن static )

دو ماکولای درون و ستیبول در گوش داخلی حرکت خطی را حس می‌کنند. به عنوان مثال هنگام مسافرت با ماشین یا استفاده از آسانسور موقعیت سر به نیروی جاذبه بستگی دارد. تشخیص موقعیت سر در ارتباط با جاذبه به ما کمک می‌کند. به عنوان مثال ، هنگامی که درون آب عمیق شیرجه می‌زنیم به ما می‌فهماند از چه جهتی به سطح آب بیاییم.

راههای ارتباطی

اگر چه گوشها به ظاهر ساختمانهای مجزایی دارند، آنها مستقیما با بینی و حلق ارتباط دارند. قسمت قابل رویت گوش ، لاله گوش (pinna) با مجرای گوش مرتبط است که در انتهای آن پرده گوش (eardrum) قرار دارد. پشت این پرده ، گوش میانی است که یک فضای پر از هواست که از طریق مجرایی به نام شیپور استاش (Eustachian tube) با حفره پر پشت بینی و حلق مرتبط می‌باشد . این مجرا مسوول ایجاد فشار مشابه در هر دو طرف پرده است. ساختمان گوش داخلی در عمق جمجمه قرار گرفته و حاوی اندامهای حسی برای صدا و تعادل می‌باشد.

 

آناتومی گوش

دیدکلی

گوش از قسمتهای مختلفی تشکیل شده است. امواج صوتی مراحل مختلفی را درون گوش طی می‌کنند تا به اعصاب شنوایی تبدیل شوند. هر کدام از اجزای گوش درونی را این امواج تاثیر گذاشته (تقویت، جمع آوری ، تغییر فرکانس ، انتقال و...) و به اعصاب شنوایی می‌رسند. ساختمان گوش از قسمتهای مختلفی تشکیل شده است.

گوش خارجی

گوش خارجی امواج صوتی را جمع آوری و متمرکز می‌سازد و از دو قسمت تشکیل شده است.

لاله گوش

لاله گوش در غالب حیوانات متحرک است، و برای جمع کردن و هدایت امواج صوتی و تشخیص جهت صدا بکار می‌رود، ممکن است به طرف منبع صورت متوجه شود. در انسان لاله گوش بی‌حرکت است ولی تا اندازه‌ای جهت صوت را می‌تواند تشخیص دهد.

مجرای گوش خارجی

مجرای گوش خارجی لوله‌ایست که تقریبا 2 تا 3 سانتیمتر طول دارد و در حدود یک سانتیمتر مکعب حجم دارد و به پرده صماخ ختم می‌شود. ارتعاشات صوتی تا قسمت انتهایی این لوله بوسیله هوا منتقل شده ، پس از آن بوسیله محیطهای جامد و مایع به گوش میانی انتشار می‌یابد.

پرده صماخ

پرده صماخ غشایی است که بوسیله اصوات با فرکانسهای مختلف مرتعش می‌شود. درجه کشش آن از محیط به طرف مرکز تدریجا زیاد شده و به همین علت است که هر قسمت از این پرده بوسیله فرکانس معینی مرتعش می‌شود.

 

گوش میانی

گوش میانی امواج را تقویت و منتقل می‌کند. گوش میانی در حفره استخوانی موسوم به صندوق تمپان (Caisse De Tympan) قرار دارد و بوسیله شیپور استاش (Trompand Eustache) به حلق می‌رسد. ارتعاشات هوا که از گوش خارجی به پرده صماخ می‌رسد بوسیله چهار استخوان کوچک که یکی پس از دیگری متکی بهم مفصل شده است، به گوش داخلی منتقل می‌گردد. این چهار استخوان بر حسب شکلی که دارند شامل چکشی ، سندانی ، عدسی و رکابی است. وظیفه آنها کم کردن دامنه ارتعاشات و در نتیجه افزایش تغییرات فشار است.

پنجره بیضی

استخوان چکشی به پرده صماخ و استخوان رکابی به پنجره بیضی (Ovale) ختم می‌شود که سطح آن 4 مرتبه از پرده صماخ کوچکتر است. چون سطح صماخ 14 مرتبه از سطح بیضی بزرگتر است لذا فشار در پنجره بیضی 14 مرتبه زیاد می‌گردد. این بهترین وسیله‌ای است که می‌توان انرژی ارتعاشی یک محیط با وزن مخصوص کم را (هوا) به محیطی با وزن مخصوص زیاد منتقل نمود.

پنجره گرد

در گوش میانی ، پنجره دیگری وجود دارد که به پنجره گرد (Round) مرسوم است. پنجره گرد و پنجره بیضی حد فاصل بین گوش داخلی و میانی است. پنجره بیضی ارتعاشاتی را که به پرده صماخ می‌رسد از طریق استخوانهای گوش میانی به گوش داخلی منتقل می‌کند و پنجره گرد سبب می‌شود مایع گوش داخلی که در محفظه غیر قابل ارتعاشی قرار دارد، بتواند مرتعش شود.

 

گوش داخلی

گوش داخلی امواج منتقل شده از گوش میانی را دریافت و آن را به امواج شنوایی تبدیل می‌کند. گوش داخلی اصلی‌ترین قسمت گوش است و از چندین قسمت تشکیل شده است.

• مجاری نیم حلقوی: در ساختمان گوش سه مجرای نیم حلقوی واقع شده است که برای حفظ تعادل بدن در فضا بکار می‌رود و در امر شنیدن تاثیر ندارد.
• کیسه اوتریکول و ساکول: مجاری نیم حلقوی بالای کیسه‌ای بنام اوتریکول قرار گرفته‌اند (Utricule) ، که بوسیله مجرایی به یک کیسه کوچکتر مرسوم به ساکول (Saccule) وصل می‌شود.

حلزون

در زیر مجاری نیم حلقوی ، حلزون (Limacon) قرار گرفته که حفره‌ای پیچیده به شکل حلزون است و بوسیله دریچه بیضی به گوش میانی مربوط می‌شود. تعداد حلقه‌های این مارپیچ 2.5 ، طولش 38 میلیمتر و قطر قاعده آن در حدود 3.3 میلیمتر است. حلزون از مایعی پر شده و بوسیله دو پنجره بوسیله غشای مسدود به صندوق تمپان ارتباط دارد. یکی پنجره بیضی که ارتعاشات را دریافت می‌کند و دیگری پنجره گرد بوده و عمل آن این است که به مایعی که در حلزون قرار دارد، امکان ارتعاش می‌دهد.

• مجرای حلزونی:در وسط حلزون مجرای حلزونی قرار دارد که به ساکول معروف است.
• غشا بازیلر:حفره حلزون بوسیله جدار طولی به نام غشا بازیلر به دو قسمت تقسیم می‌شود.

اندام کورتی

روی غشا بازیلر مجموعه‌ای مرسوم به اندام کورتی (Corti) یا عضو کورتی قرار گرفته است. تعداد اندام کورتی از قاعده حلزون به طرف راس آن بتدریج افزایش می‌یابد.

تونل کورتی

عضو کورتی از یک سلسله سلولهایی به شکل میله که راس آنها دو به دو و مجاور هم قرار دارد، تشکیل می‌شود. بدین طریق مجرایی با مقطع مثلثی شکل را محدود می‌سازد که به تونل کورتی معروف است.

 

شروع پیدایش حس شنوایی

یک سر میله روی غشا بازیلر تکیه داشته و سر دیگر آن آزاد است. لذا هر میله می‌تواند در داخل آندولنف (مایع مجرای حلزونی) حرکت آزاد داشته باشد. روی دو طرف تونل کورتی سلولهای مژه‌دار شنوایی قرار دارند که انشعابات نهایی عصب شنوایی به آنها منتهی می‌گردد، و می‌توان شروع حس شنوایی را از این ناحیه دانست.

 

رشته اعصاب شنوایی

دید کلی

گوش داخلی از دو قسمت به نامهای لابیرنت غشایی استخوانی تشکیل شده است. لابیرنت غشایی متشکل از کیسه‌های پر از مایعی است که در درون حفره‌ای از استخوان تمپورال (لابنریت استخوانی) قرار گرفته‌اند. لابیرنت استخوانی که شامل سه قسمت دهلیز ، کانالهای نیم دایره‌ای و حلزون است. در حلزون قسمتی از لابیرنت غشایی به نام مجرای حلزونی قرار گرفته است. حلزون 2.5 دور به دور محوری از استخوان اسفنجی به نام مدیولوس چرخیده است. حلزون از سه لوله پیچ خورده که کنار هم قرار دارند تشکیل شده است؛ نردبان دهلیزی ، نردبان میانی و نردبان صماخی. نردبان دهلیزی و میانی بوسیله غشاء راینسر و نردبان میانی صماخی بوسیله غشاء قاعده‌ای از یکدیگر جدا شده‌اند.

بر روی سطح غشاء قاعده‌ای ساختمانی موسوم به اندام کورتی قرار گرفته که محتوی یک سری سلولهای حساس به تغییرات مکانیکی موسوم به سلولهای مژکدار است. این سلولهای مژک‌دار اندامهای گیرنده‌ای هستند که در جواب به ارتعاشهای صوتی ایمپالسهای عصبی تولید می‌کنند. دو نوع سلول مژکدار وجود دارد به تعداد 3500 عدد و سه الی چهار ردیف از سلولهای مژکدار خارجی به تعداد 20000 عدد ، قاعده و پهلوهای این سلولها بوسیله تورینه‌ای از انتهای عصب حلزونی احاطه شده‌اند. این فیبرهای عصبی به عقده مارپیچی کورتی که بر روی مودیولوس قرار دارد، می‌روند. عقده مارپیچی به نوبه خود آکسونها را به داخل عصب حلزونی و سپس از طریق آن به سیستم عصبی مرکزی در سطح فوقانی بصل‌النخاع می‌فرستد.

 

راه عصبی شنوایی

·         فیبرهای عصبی از عقده مارپیچی اندام کورتی وارد هسته‌های حلزونی پشتی و شکمی در قسمت فوقانی بصل‌النخاع می‌شوند. کلیه فیبرها در این محل سیناپس داده و نورونهای درجه دوم بطور عمده از طریق جسم ذوزنقه‌ای شکل به طرف مقابل تنه مغزی رفته و به هسته زیتونی فوقانی می‌رسند.

·         راه عصبی شنوایی از هسته زیتونی فوقانی از طریق لمینسکوس جانبی به طرف بالا سیر کرده و تعدادی از فیبرهای آنها در هسته لمینسکوس ختم می‌شوند و بسیاری از فیبرها از این هسته گذشته و به تکمه‌های چهار قلوی تحتانی می‌رسند و در این ناحیه ، ختم می‌شوند.

·         راه عصبی شنوایی از تکمه‌های چهار قلو تحتانی به هسته جسم زانویی میانی می‌رود که در آن کلیه فیبرها سیناپس می‌دهند.

·         سرانجام راه شنوایی ، به قشر شنوایی که در بخش فوقانی لوب گیجگاهی قرار دارد می‌رود.

عمل قشر در شنوایی

قشر شنوایی بطور عمده بر روی سطح فوقانی لوب گیجگاهی قرار دارد. دو ناحیه در قشر وجود دارد که عبارتند از قشر شنوایی اولیه ارتباطی شنوایی که قشر شنوایی ثانویه نیز نامیده می‌شود؛ قشر شنوایی اولیه مستقیما توسط فیبرهای عصبی که از جسم زانویی میانی به آن می‌رسند، تحریک می‌شود. در حالی که نواحی ارتباطی شنوایی بطور ثانویه بوسیله ایمپالسهای شنوایی اولیه و نواحی ارتباطی تالاموس در مجاورت جسم زانویی میانی تحریک می‌شوند.

در انسان ، اصوات با فرکانس پایین در قسمت جلو و خارج و اصوات با فرکانس بالا در قسمت عقب و داخل قشر شنوایی تصویر می‌شوند. اما باید دانست که در واقع ارتفاع و نه فرکانس صوت است که در قشر شنوایی رمز گذاری می‌شود. نورونهای انفرادی در قشر شنوایی به پارامترهایی از قبیل شروع ، مدت ادامه و فرکانس تکرار یک محرک صوتی و بویژه به جهتی که صوت از آن جهت ادامه است پاسخ می‌دهند. قشر شنوایی با تشخیص طرحهای صوتی ، تجزیه و تحلیل خواص اصوات و تعیین محل سکونت سر و کار دارد. ضایعات قشر ارتباطی شنوایی فوقانی گیجگاهی موجب اختلال در حافظه کوتاه مدت ، شنوایی می‌شود.

تمیز طرحهای صوتی بوسیله قشر شنوایی

·         انهدام هر دو قشر شنوایی اولیه در انسان حساسیت شخص را برای شنیدن شدیدا کاهش می‌دهد. انهدام قشر شنوایی اولیه فقط در یک طرف اثر کمی بر روی شنوایی دارد و علت این امر اتصالات متقاطع متعدد از یک طرف با طرف دیگر در مسیر عصبی شنوایی است. اما این موضوع بر روی توانایی شخص برای تعیین محل منبع صوت تاثیر دارد، زیرا سیگنالهای مقایسه‌ای در هر دو قشر شنوایی برای این عمل ، ضروری هستند.

·         ضایعاتی که در انسان نواحی ارتباطی شنوایی و ابتلا می‌سازند، اما اثری بر روی قشر شنوایی اولیه ندارند. توانایی مشخص برای شنیدن و تمییز فرکانسهای مختلف صوتی و تغییر طرحهای ساده صوت را کاهش نمی‌دهند. اما باید دانست که در این حالت شخص نمی‌تواند معنی صداهای شنیده شده را درک کند، در حالی که می‌تواند آنها را به خوبی بشنود.

تمییز جهت صوت

انسان جهت صوت را لااقل بوسیله دو مکانیزم اصلی تعیین می‌کند.

·         بوسیله اختلاف زمانی بین ورود صوت به یک گوش و ورود صوت به گوش دیگر.

·         بوسیله اختلاف بین شدت صوت ورود گوش.

مکانیزم اول برای فرکانسهای پایینتر از 3000 هرتز و مکانیزم دوم برای فرکانسهای بالاتر عمل می‌کند. هرگاه شخص مستقیما در جلوی منبع صوت قرار گرفته باشد، صوت در یک لحظه به هر دو گوش می‌رسد. در حالیکه اگر گوش راست به منبع صوت نزدیکتر باشد، سیگنالهای صوتی صادره از گوش راست قبل از سیگنالهای صادره از گوش چپ ، وارد مغز می‌شود.

 

انواع کری

کری معمولا به دو نوع تقسیم می‌شود؛ یکی کری ناشی از اختلال حلزون یا عصب شنوایی که معمولا کری عصبی نامیده می‌شود. اگر حلزون یا عصب شنوایی بطور کامل منهدم شود، شخص دچار کری دائمی می‌شود. اما در صورتی که عصب شنوایی سالم باشد، ولی سیستم استخوانی گوش میانی یا دچار کلسیفیکاسیون شده باشد، امواج توسط هدایت از طریق استخوانهای جمجمه وارد حلزون می‌شوند.

موارد استفاده از سمعک

انتقال صوت از گوش به مغز به صورت انتقال عصبی است، یعنی صوت به پتانسیلهای الکتریکی تبدیل می‌شود و از راه فیبرهای عصبی به مغز منتقل می‌شود. اگر هدایت عصبی مشکلی ایجاد شود، سمعک راه درمان آن نیست و کری به صورت دائمی است. ولی اگر در هدایت هوایی از بیرون به گوش داخلی و حلزون مشکلی وجود داشته باشد، می‌توان برای بهبود هدایت صوت از سمعک استفاده کرد.

 

شنوایی سنجی

دید کلی

شنوایی شاید مهمترین حسی باشد به نحوی که بدون بهره‌مندی از آن توانایی انسان در ایجاد ارتباط با پیرامون خود بطور محسوسی کاهش می‌یابد. این توانایی بالا در ایجاد و ارتباط ، انسان را در مقایسه با سایر موجودات از جایگاه ویژه‌ای برخوردار می‌سازد. متأسفانه تعدادی از بیماریها با ایجاد اختلال در سیستم شنوایی باعث محدودیت در این توانمندی می‌شوند. بنابراین بررسی اختلالات شنوایی دقت بیشتری را طلب می‌کند.

شنوایی سنجی با صدای خالص ، متداولترین روش شنوایی سنجی در کلینیک محسوب می‌شود، با اینحال این روش تنها قادر به تشخیص کم شنوایی متقارن و دو طرفه حسی - عصبی بوده در حالی که علت اختلال قابل تشخیص نمی‌باشد. شنوایی سنجی گفتاری در صورت دسترسی از دو حیث کمک کننده است، اول اینکه اختلال شنوایی سنجی گفتار نسبت به تون خالص از ارزش تشخیصی بیشتری برخوردار است و این روش می‌تواند اختلال در ناحیه حلزون و اختلال عصبی یا اختلال مرکزی را مشخص کند.

شنوایی سنجی با صدای خالص

PTA) Pure - tone audionetry) با استفاده از دستگاه شنوایی سنج با صدای خالص ، اصواتی با فرکانسهای مختلف به فرد می‌دهند و آستانه شنواییهای تعیین شده برای انتقال هوایی و انتقال استخوانی بطور جداگانه اندازه‌گیری شده و به ترتیب توسط خطوط ممتد و نقطه چین بهم متصل می‌شوند.

ادیوگرام

ادیوگرام دارای دو ستون است. ستون عمودی شدت صوت را نشان می‌دهد (برحسب دسی بل). در این ستون عدد صفر بیانگر حداقل شدت صوتی است که بیش از نیمی از افراد نرمال می‌توانند بشنوند. اگر فردی قادر به شنیدن یک فرکانس مفروض در 10_دسی بل باشد، یعنی وی می‌تواند فرکانس مذبور را بهتر از یک فرد میانگین بشنود. شنوایی طبیعی وقتی است که آستانه شنوایی گوش از 25 دسی بل بالای صفر بیشتر نباشد. ستونهای افقی فرکانسهای بکار رفته را نشان می‌دهند. معمولا هفت فرکانس از 250 تا 8000 هرتز که بیشتر سر و کار داریم مورد بررسی قرار می‌گیرند.

محاسبه میزان کاهش شنوایی

برای محاسبه میزان کاهش شنوایی ، میانگین شنواییها را برای فرکانسهای 500 ، 1000 و 2000 بر حسب هرتز حساب می‌کنند. در حد آستانه شنوایی انتقال هوایی و استخوانی را اندازه گرفته و انتقال هوایی را به خط ممتد و انتقال استخوانی را به نقطه چین و بالاتر از انتقال هوایی ترسیم می‌کنند. گوش راست را با رنگ قرمز و گوش چپ را با رنگ آبی ، نشان می‌دهند. در شنوایی نرمال دو خط بر هم منطبق هستند و در نمودار هر دو بالای 20 هرتز هستند. در کاهش شنوایی عصبی دو خط برهم منطبق هستند و هر دو زیر 20 هرتز می‌باشند. در کاهش شنوایی انتقالی دو خط بیش از 10 هرتز باهم فاصله دارند.

 

شنوایی سنجی گفتاری

در روش Speech audiometny بجای صدای خالص از صداهای گفتاری (کلمات) استفاده می‌شود. این آزمون شامل دو قسمت است:

آستانه درک گفتار

SRT) Speech reception threshold) سطحی است که در آن فرد شنونده باید بتواند 50 درصد کلمات یک لیست از کلمات دو سیلابی مشخص را تکرار کند. PAT و SRT باید بهم شبیه باشند.

توانایی تفکیک گفتار

SDS) Speech discrimination score) با استفاده از یک لیست کلمات تک سیلابی و با شدت معادل 40 هرتز یا بیشتر انجام می‌شود. افراد طبیعی ، 100 - 95 درصد این کلمات را به درستی تکرار می‌کنند. بیماران مبتلا به کاهش شنوایی عصبی یا مرکب ممکن است قادر به تکرار میزان بسیار کمتری از کلمات باشند.

تمپانومتری

در شنوایی امپدانس (Impedence) یا تمپانومتری میزان قابلیت پذیرش (کمپلیانس) یا برعکس آن ، مقاومت (امپدانس) سیستم شنوایی سنجیده می‌شود. هر چقدر قدرت پذیرش بیشتر باشد، انرژی صوتی بیشتری جذب خواهد شد و هر چقدر مقاومت بیشتر باشد، سیستم غیر قابل انعطافتر بوده و انرژی بیشتری به مجرای گوش بر می‌گردد. تمپانومتری روش ساده‌ای است که بویژه در کودکان کم سن و سال مفید واقع می‌شود، ولی هیچ وقت جایگزین SA و PTA نمی‌شود.

در تمپانومتری از یک گوش ویژه با سه سوراخ مجزا استفاده می‌شود که می‌توان با ایجاد صوت و دمیدن هوا از طریق آن ، شرایط انتقال را در حالات مختلف سنجید. با رسم کردن قابلیت پذیرش گوش در یک محور و فشار هوا در محور دیگر ، یک تمپانوگرام بدست می‌آید، که میزان مقاومت و پذیرش انرژی صوتی توسط گوش را نشان می‌دهد. قابلیت پذیرش صوتی هنگام مساوی بودن فشارها در دو طرف پرده صماخ بیشترین مقدار را دارد.

 

آزمون بلع (Swallow test)

رایجترین آزمایش برای بررسی وضعیت شیپور استاش است. در این آزمایش در صورت طبیعی بودن عملکرد شیپور استاش ، به علت متعادل بودن فشار در دو طرف پرده صماخ ، تمپاگرام حداکثر قابلیت پذیرش را نشان می‌دهد. در صورت انسداد شیپور استاش ، تمپانوگرام فشار منفی را نشان خواهد داد.

شنوایی سنجی در کودکان و شیرخواران

ارزیابی شنوایی در کودکان به علت اهمیت آن در یادگیری ، بسیار مهم است. دقیقترین و قابل اعتمادترین روش برای آزمایش شنوایی در این گروه سنی ، بررسی آستانه شنوایی با ارزیابی پاسخ به تحریک ساقه مغز یا (Brain Stem evoked response) می‌باشد.

چشم انداز بحث

ارزیابی قدرت شنوایی در افراد مختلف بخصوص کودکان از اهمیت بسیاری برخوردار است. بعضی از بیماریها باعث کاهش شنوایی می‌شوند، باید با تشخیص زود هنگام اختلالات شنوایی از عوارض بعدی آن پیشگیری کرد. امروزه علم پزشکی پیشرفت زیادی کرده و روشها و دستگاههای زیادی برای این منظور و سایر بیماریها ، ابداع شده است.

 

چگونه مي‌شنويم

پروسه شنوايي وابسته به يك سري رويدادهايي است، كه طي آنها امواج صوتي در هوا به پالس‌هاي الكتريكي تبديل و توسط اعصاب شنوايي به مغز منتقل مي‌شوند. گوش داراي سه بخش اساسي است، كه تحت عنوان گوش خارجي، گوش مياني و گوش دروني شناخته مي‌شوند امواج صوتي وارد گوش خارجي مي‌شود و از يك راه بسيار باريك (كانال گوش) به پرده صماخ مي‌رسند. پرده صماخ در اثر وارد شدن امواج صوتي دچار لرزش مي‌شود و اين لرزش‌ها از طريق سه استخوان ريز به گوش مياني منتقل مي‌شود. اين استخوان‌ها صدا را تقويت مي‌كنند و آن را به گوش داخلي مي‌فرستند. به اين ترتيب پالس‌هاي الكتريكي توليد مي‌شود، كه اعصاب شنوايي آنها را به سمت مغز هدايت مي‌كنند. مغز اين پالس‌ها را به چيزي تبديل مي‌كند، كه ما به صورت تجربي آن را به عنوان صدا مي‌شناسيم و مي‌شنويم.

انواع كاهش شنوايي

1)هدايتي:

كاهش شنوايي هدايتي هنگامي رخ مي‌دهد، كه امواج صوتي به درستي نمي‌توانند از گوش دروني عبور كنند. اين حالت ممكن است، به دلايل مختلفي شامل افزايش بيش از حد موم گوش، آسيب‌ديدگي، جمع‌شدن مايع در گوش مياني يا سوراخ شدن پرده صماخ ايجاد شود.

2)عصبي:

كاهش شنوايي عصبي هنگامي ايجاد مي‌شود، كه اعصاب شنوايي يا سلول‌هاي مويي در گوش داخلي با افزايش سن، نويز يا بيماري، آسيب‌ديدگي و جراحت، تورم سرو........دچار آسيب‌ديدگي ‌شوند

.

3)تركيبي:

كاهش شنوايي تركيبي، تركيبي از هر دو حالت هدايتي و عصبي است.يعني ممكن است پرده گوش سوراخ شده باشد و سلولها و اعصاب شنوايي نيز آسيب ديده باشندو يا استخوانچه هاي گوش  مياني و سلولهاي مويي آسيب ديده باشند.

 

اثرات افت شنوايي:

 

 

 

 

روش درمان كاهش شنوايي هدايتي

كاهش شنوايي هدايتي معمولاً با روش‌هاي دارويي يا جراحي قابل اصلاح است. در اين حالت استفاده از                                            سمعك توصيه نميشودو همانطور كه ذكرشد با دارو يا جراحي قابل درمان است.

.                روش درمان كاهش شنوايي عصبي:

كاهش شنوايي عصبي معمولاً با اين روش‌ها قابل درمان نيست. افرادي كه با مشكل كاهش شنوايي عصبي روبه‌رو هستند، معمولاً در يكي از حالت‌هاي زير قرار دارند: مشكل در درك محاورات به ويژه هنگامي كه نويز پس‌زمينه وجود داشته باشد، احساس وزوز يا زنگ زدن گوش، مشكل در شنيدن صداي تلويزيون يا راديو در حالت طبيعي، سياهي رفتن چشم يا مشكلات تعادلي. براي درمان اين حالت كاهش شنوايي بنا برتشخيص متخصص شنوايي سنج از سمعك مناسب استفاده  ميشود.

 

تكنولوژي سمعك 

در تمام سمعک ها صدا از طریق میکروفن جمع آوری شده ، سپس پردازش و تقویت شده و به بلندگو (رسیور سمعك) فرستاده می شود.نكته قابل ذكر اين است كه پردازش صوت توسط سمعك به دو شيوه آنالوگ وديجيتال انجام ميشود.

 

                                پردازش آنالوگ صوت

در سمعک های آنالوگ سیگنال اکوستیکی اصلی به شکل یک سیگنال الکتریکی پردازش می شود، صدای آنالوگ مثل تهیه فتوکپی بوده و یک تصویر کلی از صدای اصلی ارائه می دهد.در واقع این پردازش شبیه تهيه کپی مجدد از روی یک فتوکپی است که در این حالت کیفیت صوتي مطلوبی نخوهیم داشت.

                                                                       

پردازش ديجيتال صوت

در پردازش دیجیتال صوت، صدا به صورت سري از اعداد کد بندی شده و در هر زمان بلندي و شدت صدا مشخص می گردد. پردازش صدا با روش دیجیتال، دقیق تر و با جزئیات بیشتری همراه خواهد بود.

صدای دیجیتال به صورت کاملاً دقیق قابل تکرار است. صداي ديجيتال را می توان به دفعات متعدد، بدون کاهش کیفیت تا بی نهایت تکرار کرد.

 

سمعك چيست؟

سمعك ابزاري الكترونيك است، كه با كمك باطري كار مي‌كند و براي برقراري ارتباط بيشتر صدا را تقويت مي‌كند. سمعك صدا را از طريق ميكروفن دريافت و امواج صوتي را به سيگنال‌هاي الكتريكي تبديل مي‌كند.

اجزاء پايه سمعك

 

ميكروفون:تبديل كننده سيگنال صوتي به الكتريكي است.

تقويت كننده:سيگنال الكتريكي را تقويت مي كند.

باتري:توان مورد نياز را براي سمعك تعيين مي كند.

كنترلرها:تاثيركارهاي سمعك را تغيير ميدهد.

دريافت كننده:مجددا تغييرسيگنال را انجام ميدهد.

 

انواع سمعک

1-      سمعك پشت گوشي  (Behind The Ear Hearing Aid (BTE

2-      سمعك داخل گوشي (In The Ear Hearing Aid (ITE

3-      سمعك جيبي (Body Worn Hearing Aid (BW

4-      سمعك عينكی Eye Glass Hearing Aid 

5-      سمعک Canal Receiver Technology - CRT

 

سمعك پشت گوشي

اين نوع سمعك ها يكي از انواع بسيار مرسوم و مورد استفاده هستند كه روز به روز با توجه به پيشر فت بسيار زياد در زمينه تكنولوژي به امكانات بيشتري از قبيل استفاده از تلفن-مجهز شدن سمعك به بلوتوث-قابليت برنامه ريزي سمعك براي استفاده در محيط هاي مختلف شنيداري(از قبيل محيطهاي آرام،پر سر وصدا، كنفرانس ها،مهمانيها و....)مجهز ميشوند.اين نوع سمعك ها در قسمت پشت لاله گوش سوار ميشوند و توسط يك لوله نرم به قالب گوش وصل ميشوند.صداي تقويت شده از طريق لوله به قالب گوش و از آنجا به گوش فرد ميرسد و فرد كم شنوا صدا را ميشنود.از آن ها می توان برای تمامی درجات کم شنوایی به خصوص کم شنوایی های شدید، استفاده کرد. این مدل ها، به خوبی با وسایل دیگری (مانند سیستم های FM) که برای شرایط سخت شنیداری به کار می رود، سازگار هستند.

                                                     

سمعك هاي فيتينگ گوش باز

آخرين تحول سمعك هاي پشت گوشي ، سمعك هاي فيتينگ گوش باز (Open Fitting ) هستند . سمعكهايOpen Fitting سمعك هاي بسيار كوچكي هستند كه ديده نمي شوند و پشت لاله گوش قرار مي گيرند . حتي از سمعك هاي داخل گوشي نيز كمتر ديده مي شوند . صدا در اين سمعك ها از طريق لوله اي به نازكي يك تار مو به صورت امواج الكتريكي به رسيوري كه داخل گوش قرار گرفته است منتقل مي شود و سپس رسيور مستقيماً امواج صوتي را به گوش مي رساند . به دليل انتقال مستقيم صدا به گوش در سمعك هاي Open Fitting ،از كيفيت صداي بهتري برخورداند و اعوجاج ندارند .

                                     

سمعك هاي داخل گوشي

اين سمعك ها در گوش خارجي قرار مي گيرند . اين گروه از سمعك ها سفارشي هستند و از نظر اندازه به سه دسته تقسيم مي شوند

در سمعكهاي داخل گوشي همة اجزا در داخل قابي قرار مي‌گيرد كه در درون كانال گوش جاي داده مي‌شود

 

الف ) داخل گوش In The Ear (I.T.E)

ب ) داخل كانال  In The Canal (I.T.C)

ج ) كاملا ً داخل كانال  Completely In The Canal

 

                                                 

 

داخل گوشي

در اين سمعك ها قطعات در جلد كوچكي قرار گرفته اند . اين سمعك در گوش خارجي جاي مي گيرد و بخشي از آن وارد كانال گوش مي شود. براي كم شنوائي هاي ملايم تا شديد مورد استفاده قرار مي گيرد . اصوات از طريق رسيور ( بلند گو ) به كانال گوش هدايت مي شود. كنترلها و ولوم اين سمعك نسبت مدلهاي پشت گوشي كوچكتر است ( به جز سمعك هاي Open Fitting )

                                                              

 

داخل كانال

تمامي قطعات اين سمعك ها در جلد كوچكي نصب مي شوند كه از ابتداي كانال گوش شروع مي شود و به سمت داخل كانال ادامه دارد. اصوات از طريق رسيور به سمت پرده گوش هدايت مي شوند . اين نوع سمعك از سمعك درون صدفه كوچكتر است و براي كم شنوائي هاي ملايم و متوسط و نسبتاً شديد مورد استفاده قرار مي گيرد.

 

                                     

سمعك كاملا ً داخل كانال

تمامي قطعات در جلد كوچكي قرار دارند كه كاملا ً داخل كانال گوش جاي مي گيرد (نا مرئي) رسيور نيز در كانال گوش قرار مي گيرد . اين سمعك ها كوچكترين سايز را دارند و به دليل فضاي كمتري كه براي باطري و ساير قطعات دارند، براي افت هاي شديد و عميق مناسب نيستند زيرا اين دسته ازكم شنوايان نياز به سمعك هاي قويتر دارند.

لازم به ذكر است كه استفاده از اين سمعك ها براي كودكان توصيه نميشود.چون بايد اندازه آنرا با رشد كودك تغيير داد و استفاده ازآن به راحتي استفاده ازسمعك پشت گوشي نيست.

                                                                                 

                       

سمعك جيبي

                                                                                                                                                                                             سمعك جيبي قديمي‌ترين شكلِ ساختماني براي يك سمعك الكترونيك است. ميكروفن و مدار تقويت‌كننده در داخل يك پوشش قرار دارد

                                                                                                                                                                                                                                                          كه معمولاً بر روي بدن يا در داخل جيب لباس حمل مي‌شود. دريافت‌كننده در داخل گوش قرار مي‌گيرد و بوسيلة يك سيم به تقوي كننده وصل مي شود ‏

براي كم شنوائيهاي متوسط تا عميق مورد استفاده قرار مي گيرد . امروزه استفاده از اين سمعك معمول نيست و در مواردي براي آن دسته از كم شنوائيها ي عميق تجويز مي شود كه امكان استفاده از انواع ديگر را ندارند. در اين نوع سمعك ، ميكروفون و تقويت كننده درون محفظه اي نصب شده كه در داخل جيب قرار مي گيرد. رسيور آن توسط سيمي به سمعك متصل مي شود و به وسيله قالب داخل گوش فرد قرار مي گيرد .

 

                                       

سمعك عينكي

اولين سمعك عينكي در دهة 1950 توليد شد. در سمعك عينكي همة اجزا در داخل دسته‌هاي قاب عينك قرار داده مي‌شود. ورودي ميكروفون در قسمت قوس‌دار دستة عينك قرار دارد و دريافت كننده در قسم صاف دستة عينك  قرار گرفته است و به وسيلة يك لولة پلاستيكي به حفرة گوش وصل مي‌شود.كم شنوائيهاي ملايم تا شديد را پوشش مي دهند.

                                                                          

سمعك CRT

در نگاه اول اين سمعك ها مشابه سمعك هاي پشت گوشي هستند اما تفاوت اصلي آنها با سمعك پشت گوشي اين است كه رسيور (بلندگو) اين سمعك ها در كانال گوش قرار گرفته است و يك سيم بسيار ظريف جايگزين لوله قالب موجود در سمعك هاي پشت گوشي شده است.

سمعک های CRT برتري هايي نسبت به ساير انواع سمعك هاي داخل گوشي و پشت گوشی دارند.

مورد اول اين است كه در سمعك هايCRT  صداي صاف تر با كيفيت بهتر نسبت به انواع مرسوم پشت گوشي در اختيار بيمار قرار ميگيرد. به اين دليل كه در سمعك هاي رايج پشت گوشي سيگنال تقويت شده از طريق رسيوري كه در بدنه سمعك جاي گرفته است توليد مي شود و سيگنال (صداي) توليد شده توسط رسيور از طريق لوله اي به قالب گوش منتقل مي شود و در گوش شنيده مي شود. . اما در سمعك هاي CRT رسيور خارج از بدنه سمعك و مستقيما" در كانال گوش قرار مي گيرد بنابراين سيگنال تقويت شده سمعك پس از رسيدن به رسيور بدون واسطه و به طور مستقيم وارد گوش فرد مي شود كه در نتيجه آن بيمار، صدايي بدون اعوجاج و با كيفيت بهتر  دريافت مي كند.

برتري ديگر سمعك هاي CRT  نسبت به ساير انواع سمعك ، سايز كوچك آنهاست. در واقع سمعك هاي پشت گوشي كوچكي هستند كه كاملا" پشت لاله گوش قرار ميگيرند  پنهان مي شوند) و سيمي كه رسيور سمعك را به رسيور قرار گرفته در گوش وصل مي كند، بسيار ظريف و كاملا" ناپيدا است. از اين جهت اين گروه از سمعك ها يكي از قابل قبول ترين انواع وسايل كمك شنوايي از نظر زيبايي شناختي هستند.

سومين برتري سمعك هاي CRT اين است كه آميخته با تكنولوژي Open Fitting  هستند. يعني بر خلاف سمعك هاي پشت گوشي مرسوم نياز به قالب گيري ندارند، بنابراين فرد استفاده كننده، از اثر انسداد آزرده نميشود زيرا بدون انسداد كانال رسيور در گوش قرار مي گيرد  و از اين بابت بهترين گزينه براي كم شنواييهاي فركانس بالا هستند.

چهارمين برتري سمعك هاي CRT عدم امكان وقوع فيدبك به دليل فاصله زياد بين ميكروفون (كه داخل بدنه سمعك قرار گرفته است) و رسيور سمعك (در كانال گوش قرار مي گيرد) است.

لازم به ذكر است سعك هاي CRT كاملا" ديجيتال هستند و از آخرين تكنولوژي هاي سمعك هاي ديجيتال بهره مند هستند.

 

عمر يک سمعک چقدر است؟

بطور متوسط، سمعک‌ها بسته به چگونگی نگهداری، ساختار شیمیایی خاص بدن شما ، حدوداً 5-3 سال قابل استفاده هستند. در صورتی‌که تغییرات شنوایی شما آرام و تدریجی باشد، سمعک را می‌توان بر اساس آن تنظیم نمود. به خاطر داشته باشید که ممکن است نیاز های ارتباطی شما تغییر یابد اگر تغییر فاحشی در شنوایی یا سبک زندگی‌تان ایجاد شود ممکن است به یک سمعک با کیفیت بالاتری نیاز داشته باشید.

 

باتري سمعك

باتری ها باید در مکان خشک نگهداری شوند. عمر باتری بر اساس اندازه , ساعات استفاده و میزان تنظیم شدت صدا در سمعک متفاوت است. متخصص سمعک شما را از میزان  عمر باتری سمعک‌تان مطلع می‌نماید.

                         سمعکها نیز خراب می‌شوند

سمعکها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که تا حد زیادی در برابر رطوبت و ضربه مقاوم هستند. اما این وسایل ضد آب  نیستند  و نباید در حمام یا هنگام شنا از آنها استفاده نمود.در صورتی‌که سمعک شما مرطوب شد، در باتری را باز کرده و باتری را خارج کنید و سطح آنرا با پارچه خشک نمایید. سپس اجازه دهید تا سمعک خشک شود . هیچ‌گاه  سعی نکنید که با قرار دادن سمعک در داخل فر و خصوصاً میکروویو آنرا خشک نمائید این عمل باعث بروز آسیب دائمی‌به سمعک می‌گردد. در صورتی‌که سمعک شما پس از گذشت چند ساعت از خیس شدن، دیگر کار نکرد، به متخصص سمعک خود مراجعه نمائید.

.

 

کمک‌های اوليه برای سمعک

در صورتیکه مشاهده نمودید سمعک‌تان به خوبی کار نمی‌کند، اولین قدم تعویض باتری است. سپس وجود هر گونه جرم گوش را داخل سمعک بررسی نمائید. اگر مشکل باز هم باقی بود با متخصص سمعک خود تماس بگیرید.

 

علائم ِيک باتری فرسوده

اگر درجه صدای سمعک را بیش از حد معمول افزایش می دهید، یا صداها مغشوش و اعوجاج یافته به گوش شما  می رسند و یا سمعک کار نمی کند ،  باید باتری سمعک خود را تعویض نمائید.  

توجه داشته باشید که باتریها سمی هستند و باید از دسترس کودکان، حیوانات خانگی و افرادی که بینایی ضعیف دارند و یا هر فردی که ممکن است به طور اتفاقی باتری را ببلعد، دورنگاه داشته شوند.

شنيدن در محيط هاي پر سر و صدا

افراد طبيعي نيز در محيط هاي پرسرو صدا براي شنيدن با اشكال روبرو هستند كه به طبع اين مشكل در افراد دچار افت شنوايي با شدت بيشتري ديده مي شود. راه حل هايي براي حل اين مسئله وجود دارد:

مثال:

1.      كم كردن سر وصداي اضافي (مثل خاموش كردن تلويزيون)

2.      صحبت نكردن از فواصل دور مثلاً اتاق مجاور

3.      تمرين صحبت با دوستان در محيط هاي نسبتاً شلوغ مثل رستوران

4.      تلاش براي تمركز بيشتر و بهتر بر روي صداهايي كه به دنبال شنيدن آن هستيد.

 

 

 

 

                           *** سوالات متداول***

1-چرا سمعک برای دو گوش بهتر از یک گوش است؟

براي افرادي كه در هر دو گوش مشكل شنوايي دارند ،استفاده از دو سمعك بهتر از استفاده از يك سمعك است.

مزاياي استفاده از دو سمعك عبارتد از:

توانایی جهت یابی اصوات بهتر می شود

فهم گفتار در محیط های پر سر و صدا بهبود می یابد

صداها بهتر و راحت تر  شنیده می شوند

درك گفتار در مكالمه هاي گروهي افزايش مي يابد

كيفيت صدا بهتر مي شود

2- اثر انسداد یا گرفتگی صدا چيست؟

 سمعک جسمی است که فضای داخل مجرای گوش را اشغال می نماید. این احساس که چیزی در گوش قرار دارد و جلوی عبور صدا را می گیرد، اثر انسداد نامیده می شود که درست مانند حالتی است که انگشت خود را در مجرای گوش قرار دهید. در این حال در گوش احساس کیپی می کنید. چند روزی طول می کشد تا به این مسئله عادت کنید. برخی سمعک ها دارای قالبهایی با لوله های مخصوص اند (ونت) که اجازه تبادل هوا بین دو سوی سمعک را می دهند و مانع از ايجاد اثر انسداد مي شوند.

3- طول عمر باتري سمعك چقدر است؟

طول عمر باتري به نوع سمعك و مدت زمان استفاده ازآن بستگي داردو معمولا" بين 5 تا 15 روز است.

4- چه عواملي باعث سوت زدن سمعك مي شود؟

سوت زدن سمعك اغلب به اين دلايل ايجاد مي شود كه عبارتند از:

انباشته شدن جرم درگوش

عدم جاگذاري صحيح قالب يا سمعك در گوش

ايجاد ترك يا شكاف در قالب گوش

تغيير در ميزان كم شنوايي و نياز به تنظيم مجدد سمعك

5- وزوز(Tinnitus) چيست؟

وزوز واژه اي است براي تعريف درك صداتوسط فرد بدون وجود محرك صوتي در محيط يعني فرد در گوش يا سر صدايي شبيه زنگ،سوت، باد ،همهمه و....را حس مي كند بدون اينكه چنين صدايي در محيط وجودداشته باشد.

6-نويز زمينه چيست؟

نويز زمينه به سروصداي محيطي كه در آن قرار داريم گفته ميشود.

7- چگونه فرد استفاده كننده از سمعك مي تواند با مشكلات ناشي ازنويز زمينه كنار بيايد؟

كساني كه از سمعك استفاده مي كنند اغلب از از وجود نويز زمينه  (سروصداي محيط) شكايت مي كنند. بخاطر داشته باشيد زماني كه شنوايي طبيعي داشتيد هم در مواقعي نويز زمينه به يك مشكل مبدل مي شد. در سمعك هاي قديمي سعي بر اين بود كه با كاهش ميزان صدا به حذف نويز كمك كنند اما نه تنها  نويز را حذف نمي كردند بلكه ميزان گفتار هم كاهش مي دادند. اما در تكنولوژي جديد سمعك هاي ديجيتال، بر اساس راهبردهاي پيچيده پردازش نويز (مانند بهره گيري از ميكروفون جهت دار) ميزان نويز به حداقل ميرسد ضمن اينكه  قابليت درك گفتار هم افزايش مي يابد.

8-فيدبك چيست؟

وقتي صداي تقويت شده توسط سمعك،  مجدداً توسط ميكروفن جمع آوري شده و دوباره تقويت  گردد، سمعك سوت مي كشد كه  آن را فيدبك اكوستيكي مي نامند.